De 17 duurzame ontwikkelingsdoelstellingen zijn de opvolgers van de millenniumdoelstellingen. Aanvankelijk werden zij gedefinieerd voor landen. Beleggers hebben deze doelstellingen omarmd en worden er zich steeds bewuster van. Ze hebben daarbij rekening gehouden met het belang van de financieringsbehoeften[1]. De privésector, zowel financiële als niet-financiële bedrijven, heeft zich al snel geëngageerd om tegen 2030 de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen te respecteren op economisch, maatschappelijk en ecologisch vlak.
Er is echter mogelijk een groot risico op 'greenwashing', aangezien deze 17 gekleurde icoontjes een geweldige marketingtool zijn. De SDG's zorgen ervoor dat duurzame en verantwoorde beleggingen hun toegevoegde waarde en reële impact in vraag gaan stellen. Het is immers niet langer voldoende dat duurzame en verantwoorde beleggingsfondsen bepaalde sectoren of bedrijven gaan uitsluiten. Ze moeten aantonen dat de beleggingen gericht zijn op duurzame oplossingen. In 2018 zullen er bewijzen op tafel moeten komen en zal de impact van duurzame beleggingen gemeten worden.
Volgende week: Toenemende regelgeving op het vlak van ecologische, maatschappelijke en governance-informatie.
(1) Naar schatting 5 tot 7 biljoen USD per jaar tussen 2015 en 2030 volgens de Verenigde Naties (United Nations Commission on Trade and Development - UNCTAD)