Onze experten volgen de economie en de financiële markten op de voet.
keith knokke kunst eric

Keith in Knokke

Art Advisory Team - Art Advisory Manager
1987, Knokke-Zoute, een zomer zoals alle andere ... Alleen … de toen al bekende Keith Haring mocht tentoonstellen in het Casino van Knokke.
Het nogal vreemde voorstel om Keith Haring uit te nodigen, kwam van Roger Nellens, Zoutenaar in hart en nieren. Zelf kunstschilder en -verzamelaar wou Roger het voorbeeld volgen van zijn vader Gustave. Die had namelijk de groten der aarde naar het Casino gebracht: Picasso (1950), Matisse (1952), Magritte (1962) en Miró (1971). Na het onmiskenbare succes van Niki de Saint Phalle (1985) en Jean Tinguely (1986) was Roger Nellens op zoek naar nieuw talent dat hij aan het grote publiek wou voorstellen.
Zo kwam hij bij Keith terecht. Keith vertegenwoordigde de jonge generatie die haar talent vrij en expressief uitte op muren.

Van nul een hele expo

Emmy Tob stelde toen al eens een van zijn werken tentoon in haar Galerie 121 in Antwerpen. Zij, Jean Tinguely en Roger Nellens waren het die ervoor zorgden dat hij neerstreek in onze badstad. Ook al was hij intussen wereldberoemd, Keith was een heel toegankelijke en bescheiden jongen. Zo staat het in zijn dagboek. Ook dat hij zich thuis voelde in Knokke. Tussen 1987 en 1990 verbleef hij er trouwens regelmatig. Lag het aan de sfeer van Knokke waar kunst al lang een vooraanstaande plaats inneemt? Of aan de typisch Belgische bedaardheid die Keith een goed gevoel gaf en hem toeliet in alle vrijheid zijn straatkunst te beoefenen … op het strand?
Interessant is dat hij geen enkel werk uit de Verenigde Staten meebracht. Tussen maart en juni 1987 heeft hij dus van nul heel zijn expo in het Casino opgebouwd.

Inpakken en naar Knokke. We zien de plaats die ik zal gebruiken als atelier: een oude tearoom
die De Pinguin heet. Vlak naast het Casino, direct aan de oceaan, de ramen geven uit op de straat.

Maart 1987

Mythische container

Maar wat is er van die jaren overgebleven en van zijn werken? Toen wou iedereen iets van hem bezitten: een handtekening, een herinnering, een tekening, een container …
Vooral de container aan de surfclub van Het Zoute is onvergetelijk. Eén dag en twee potten zwarte en rode verf had hij nodig voor zijn tafereel van zwemmers en surfers in de buurt van een zeemonster dat hen wellicht zou verslinden. Het fresco schilderde hij om de jonge surffanaten een plezier te doen. Het was zijn manier om de levensvreugde te tonen van de Zoutse “zeejeugd”.
Dit kunstwerk dat hij schonk, moest een monument worden met een lange levens- en gebruiksduur (opslagplaats voor surfplanken). Maar anderhalf jaar later was de container verdwenen. De hoge prijzen die werden geboden voor Keiths werken, hebben de eigenaars er waarschijnlijk toe aangezet om hem te verkopen. Meerdere malen werd hij geveild. Vandaag de dag is zijn spoor verloren gegaan bij een gelukkige privéverzamelaar die liever anoniem blijft.
Dan is er nog de binnenkant van “Le Dragon” van Niki de Saint Phalle in de tuin van de villa van de Nellens. Keith vroeg speciaal aan Niki of hij het interieur van dit meesterwerk mocht decoreren.
Van Keiths periode in Knokke onthouden we dat kunst toen een speciale plaats innam; misschien iets minder commercieel dan vandaag.
Deel het artikel
Gereglementeerd door de Belgische Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (FSMA) en de Nationale Bank van België | Alle rechten voorbehouden 2024, Degroof Petercam